Glioblastoom

Vandaag was hét gesprek in het ziekenhuis voor de uitslag van de tumor. We kregen afgelopen donderdag al de afspraak mee, maar hebben dit bewust stil gehouden. Mama kan deze ziekenhuis stress niet aan en ik wilde dat ze zou genieten van de thuiskomst van papa. Dus hebben papa en ik besloten tegen niemand te vertellen dat er al een afspraak stond voor de uitslag. Toen Willy en ik vanmiddag bij papa en mama aankwamen wist mama meteen hoe laat het was. Gelukkig heeft ze nu maar een paar uur flink in de rats gezeten en niet al een week wat anders het geval zou zijn geweest. Tessa, papa en ik zouden bij het gesprek zitten en Willy zou mama ondersteunen tijdens het wachten. We kwamen om 15.45 uur bij het ziekenhuis aan, melden ons bij de balie van het neurocentrum en kregen toen te horen dat onze arts maar liefst 1,5 uur  uitliep... Toch nog maar even een bakje koffie gedaan met z'n allen. De sfeer tussen papa, Tessa en mij was eigenlijk heel relaxed. Je weet natuurlijk wel dat het een spannend gesprek zal zijn, maar gelukkig was de humor volop aanwezig en hebben we nog gelachen in de wachtkamer. Steeds als dr. Spoor iemand uit de wachtkamer haalde, maakt hij een grapje over het lange wachten. Zo vroeg hij aan patiënten voor ons, of ze inmiddels niet vastgegroeid waren aan de stoel.

Uiteindelijk mochten we na lang wachten naar binnen. Hij viel meteen met de deur in huis, papa heeft een glioblastoom, primaire hersentumor gradatie 4. Nu hebben ze de tumor wel een flinke schop gegeven door hem helemaal te verwijderen, maar er volgt wel een nabehandeling. Dat wil zeggen dat hij waarschijnlijk 6 weken bestraald gaat worden, 5 dagen per week en er wordt begonnen met Temozolomide, dit is een chemo in tabletvorm. Hij krijgt hier, als het goed is, geen last van. Het precieze plan staat nog niet helemaal, we hebben maandag weer een gesprek met de oncoloog en hij gaat het plan met ons bespreken en dan weten we weer meer. Dat de tumor terug gaat komen na de behandeling is eigenlijk wel zo goed als zeker al zijn er wel uitzonderingen. Bij ongeveer 2% van de gevallen komt de tumor (na alle behandelingen) niet meer terug. Laten we daar met z'n allen voor duimen!!! De arts zei wel dat papa er wel goed voor staat, zijn conditie is goed, de operatie heeft hij goed doorstaan, hij is positief en hij heeft een goed vangnet! We gaan vol goede moed deze therapie (stupp behandeling) aan. Weer even schakelen na zo'n gesprek en meteen de schouders er weer onder zetten. Serieus, deze hersentumor heeft echt de verkeerde persoon uitgezocht....!!!

We nemen alles stap voor stap, operatie is geslaagd (jippie), nu op naar de volgende behandeling. Hoe en wat horen we volgende week. Ik houd jullie op de hoogte!

X