Vertrouwen!

Heel eerlijk ? Vertrouwen dat had ik wel, maar dat is natuurlijk altijd spannend om dat uit te spreken voordat je de scan hebt gehad. Je weet namelijk nooit precies wat er afspeelt in het hoofd van papa. Het was inmiddels alweer 7 weken geleden dat we de vorige scan hadden gehad dus mochten we weer, lekker vroeg, richting UMC. Om 6 uur stonden papa en mama voor de deur, we zijn daarna doorgereden naar Tessa en daarna reden we al heel snel de file in. Dat was maar goed ook anders zouden we veel te vroeg bij het UMC zijn, haha.

Om 7.55 uur mocht hij al de scan in en om 8.45 uur was hij alweer terug. Normaal zeggen ze :' meneer van Herpt het is klaar hoor' en dan klimt hij van het mri bedje maar nu moesten ze hem echt halen, waarschijnlijk was hij toch net iets te ver ingedut. Om 10.00 uur zouden we eerst een gesprekje hebben met de verpleegkundig en om 10.10 uur met onze arts. Dus we zaten al ruim op tijd in de wachtkamer toen om 9.55 uur we al binnen werden geroepen bij onze arts en dus niet bij de verpleegkundige. Dat was ook wel fijn, een kwartier eerder binnen worden geroepen terwijl we normaal altijd moeten wachten, onze arts loopt altijd uit. Ze bracht ons meteen het goede nieuws, geen veranderingen en daardoor zijn ze er nu zeker van dat het bestralingsnecrose is. JEUJ!!! Dat wilde we zo graag horen. Wat een opluchting weer! En toch had ik vertrouwen, Tessa en papa trouwens ook. Hij voelt zich zo goed.
Over 3 maanden hoeven we ons pas weer te melden, dus dat is pas weer volgend jaar. Wij kunnen weer even op adem komen en vooral genieten!

X