Operatie geslaagd

Donderdag werd papa opgenomen voor de operatie die voor vandaag gepland stond. Om 9.30 uur werden we verwacht op de afdeling D3 Oost. Hij moest meteen in de actie want er stonden veel!! afspraken voor hem gepland. Het begon met het prikken van het infuus, bloedprikken en het opmeten van z'n kousen (deze moet hij op de dag van operatie aan). Daarna kreeg hij z'n plakkers opgeplakt, dit werkt als een soort tomtom voor de operatie en daarna hup hup door naar de neuro-psycholoog.

Tijdens dit gesprek werd nogmaals uitgelegd hoe te werk gaan tijdens de operatie. En dat hij dus niet onder narcose gaat, hij heeft zelf tegen iedereen verteld dat ze hem eerst wegmaken en als zijn hoofd openligt dat ze hem dan pas wakker maken. Niet waar dus, hij gaat helemaal niet slapen tijdens deze operatie. Verschillende testjes volgden die ze vandaag tijdens de operatie ook zouden doen. De meeste testen gingen goed, behalve eentje. Hij moest rondjes tellen op de iPad, ik geloof dat hij er maar eentje goed had. Als er 7 op de iPad stonden, gaf hij als antwoord 3.... Heel bijzonder. Deze test hebben ze vandaag maar niet herhaald tijdens de operatie.

Na deze afspraak (duurde 2,5 uur) kreeg hij een neurologisch onderzoek en daarna mochten we eindelijk gaan lunchen om vervolgens binnen 3 kwartier weer terug op de afdeling te komen voor de MRI. Mama en ik deden tussendoor even boodschappen en kregen we een rondleiding in het gastenverblijf in het ziekenhuis. We bleven daar slapen zodat we hem voor de operatie ook nog even konden zien. Echt een geweldig verblijf, heel netjes en gezellig.

Na de MRI was het even rustig en hebben we even gekeken naar RTL live, daar zaten de deurzakkers aan tafel. Ik was inmiddels even naar het gastenverblijf gegaan om nog even te kunnen werken. Toen ging m'n telefoon, "de arts is er". Ik schoot m'n schoenen aan en rende naar pap z'n kamer, gelukkig zit het gastenverblijf naast de gang van waar hij ligt. Hijgend kwam ik aan bij z'n bed. Het was inmiddels half 8 en de arts was nu nog zijn ronde aan het doen. Geweldige man! Hij had de MRI bekeken en de plek was niet groter geworden maar helaas ook niet kleiner. De operatie ging dus wel door maar hij had geen idee wat hij zou aantreffen.

De tent werd op zijn bed geïnstalleerd, omdat hij vanaf deze ochtend niet meer in het uv licht mag komen door medicatie.

Vanmorgen was het dan zover om 07.45 uur werd er op onze deur geklopt, de secretaresse had ons nog niet gezien, maar ze kwamen papa wel ophalen voor de ok. In de hal zagen we de tent aan komen rijden. Papa praatte tegen mama en ik vond hem zo raar praten, ik vroeg of hij zijn gebit wel in had. Nee, dat had hij dus niet. Die moest uit van de verpleegsters die hem weg gingen brengen. Wij hebben meteen tegen ze gezegd dat hij die wel in moest hebben omdat hij moet praten tijdens de operatie. En zonder gebit is dat niet te verstaan. De artsen hadden al een paar keer bevestigd dat hij dit wel in moest hebben.

Hij had het wel even moeilijk, was gespannen. Heel logisch! Nadat wij hem bij de ok hadden afgezet, begon voor ons het lange wachten. Om 9 uur ging mijn telefoon, waar zijn jullie? Wij zaten nog even in de huiskamer van het gastenverblijf. Mijn tantes stonden beneden en waren naar Utrecht gekomen om met ons te wachten, super lief! De tijd kroop voorbij, tegen half 12 begon ik wel wat spanning te voelen. Om 11.48 uur werd ik gebeld door de neurochirurg. De operatie was heel goed gegaan, hij had bijna alles weg kunnen halen zonder schade. En papa had fantastisch meegewerkt. Poeh wat een ontlading weer. Ik vroeg hem ook meteen of hij kon zien of het tumor was of bestralingsnecrose. Hij zei dat het er niet afwijkend uitzag maar dat dat geen zekerheid gaf. Dus nog 10 dagen afwachten, dan krijgen we de uitslag.

Een uurtje later mochten wij naar hem toe, in de gang kwam ik de neuropsycholoog tegen en heb hem meteen gevraagd hoe het was gegaan. Hij had dus echt heel goed meegewerkt maar ook wat pijn gehad tijdens de operatie. Daarna samen met de secretaresse naar de de ok gelopen. Daar lag hij, helemaal achteraan in z'n tentje. Hij had nog steeds pijn. Mama zei tegen hem : ' de arts zei dat jij het fantastisch hebt gedaan ', waarop papa zei : ' dat hij het maar fantastisch heeft gedaan '...... hahahaha. Papa was wel helder maar moe. Na 5 minuutjes zijn we weer weggegaan om na een uurtje weer te gaan kijken. Dit keer lag hij te slapen, hij had nog steeds pijn. Momenteel heeft hij zijn rust hard nodig. Hij kan even niet reageren op alle appjes die hij ontvangt. De komende dagen zul je vanzelf wel iets van hem horen, laat hem tot die tijd nog maar even met rust. Heb je vragen, app mama of mij.

X