Eenmaal aangekomen op de eerste hulp, leek de wond weer dicht. De arts zette wat druk op de wond en meteen was het vocht daar weer, hmmm niet gesloten dus. Na de CT-scan werd hij opgenomen voor de ons bekende afdeling. Zodra hij met de rolstoel de afdeling op kwam rijden, herkent iedereen hem van koffiejuf tot secretaresse. Hij zet wat in beweging daar op die afdeling met zijn positieve instelling. Hij geeft iedereen aandacht en gaat een gesprek aan. Ze hebben hem daar ook echt in hun harten gesloten, heel mooi om te zien.
De artsen wilden toch gaan voor een drain in zijn onderrug. Om 16 uur werd hij weggereden met bed en al. Het zou ongeveer een half uur tot een uur gaan duren. Na 17 uur was hij nog niet terug. Mijn moeder had het inmiddels niet meer, was op van de zenuwen. Om 17.30 uur nog niemand. Toen werd ik om 18 uur gebeld, het was de arts die een verkeerd nummer had gebeld. Maar toen kon ik wel meteen aan hem vragen hoe het met papa was. Hij zei dat het zetten van de drain nog niet gelukt was. Mama en ik wilden even naar beneden lopen, al die tijd hadden we op zijn kamer zitten wachten namelijk. En toen we de kamer uitliepen, kwam net zijn bed aangereden. Daar lag een hoopje ellende in dat bed.
Hij had zo idioot veel pijn gehad. De drain was niet gelukt, meerdere keren was hij verdoofd maar het lukte maar niet om die buis in zijn ruggenmerg te proppen. Ik heb mijn vader nog nooit zo gezien. Vloekend werd hij de kamer opgereden. Wat een heftig moment was dit. Morgen zouden ze het opnieuw gaan proberen. Volgens mijn vader kwam daar niks van in....
Hij kon niet op zijn rug liggen, had moeite met omdraaien en alles deed zeer. Zo zielig.
De volgende ochtend waren ze al snel bij zijn bed om hem te vertellen dat ze het nog een keertje zouden proberen. Onze eigen neurochirurg ging het nu doen in plaats van zijn assistenten. Nee hoor, hij was niet om te lullen. Geen naald meer in dat gebied. Dus wat nu?
Al 2 dagen is het niet te doen om in Utrecht te komen, dikke vette files. Ruim 2 uur deden we er steeds over en zo ook gisteren. Net toen wij het parkeerterrein opreden belde Merel. 'Ze nemen papa nu mee om vocht uit de wond te halen". Even een sprintje naar de afdeling, daar stonden ze inmiddels met 4 man sterk rondom zijn bed. Alles lag klaar om met een soort infuus de wond leeg te trekken. Alleen het prikje voelde hij, maar verder was het goed te doen. Ze hebben 70cc uit zijn hoofd getrokken. Zijn waterballon was weg, die zag je gewoon verdwijnen. Daarna een drukverband om zijn hoofd gewikkeld en nu afwachten of het lekken stopt.
Gisteren zag je het verband steeds verder van zijn hoofd afglijden, toen Tessa er in de avond was, kreeg hij een nieuw verband want het was er nu helemaal af gegaan. Ze hebben toen ook nog even de pleister die er onder zat (die trouwens een paar honderd euro kost😱) bekeken en daar zat geen vocht meer op gelukkig. De arts zegt dat hij vertrouwen heeft in deze procedure, dat ze misschien toch geen drain hoeven te zetten maar dat het weghalen van het vocht voldoende is. We zullen het gaan zien, hij ligt eigenlijk gewoon te wachten in zijn bed. Dus bestook 'm gerust met appjes, belletjes of bezoekjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten